Door de bergen

De dag begint behoorlijk bewolkt.
Maar zodra ik buiten loop merk ik dat de temperatuur heel goed is.
Samen met Marco weer lekkere broodjes halen, ons dagelijks ochtendwandelingetje.
De plannen voor vandaag zijn al gemaakt.
We willen een wandeling gaan maken door het Hollersbachdal.
Het is een redelijk makkelijke route.
Als we bij het begin komen, staan we verbaast over alle auto's die geparkeerd staan.
En een horde mensen met stokken, rugtassen, wandelschoen die dezelfde route willen lopen.
Nou, hier hebben we dus geen zin in, om weer achter de meute aan te lopen.
En besluiten het maar niet te doen.

Terug bij de auto pakken we het boekje wat bij de Saltzburgerkaart hoort, en kijken wat we allemaal meer kunnen gaan doen.
Bij Rauris gaat er een gondeltje en boven schijnt er een roofvogel show te zijn.
Dus op naar Rauris.
Als we bij de kassa aankomen moeten we heel snel zijn want de baan gaat met middagpauze.
Dus als een gek naar boven gelopen,en als laatste stappen we een gondeltje in.
Weer van die rare sluitingstijden.Tussen 12:00 en 13:00 en van 14:00 tot 15:00.
De baan heeft een middenstation.
We hoeven niet uit te stappen maar kunnen rustig blijven zitten. Het gondeltje gaat zigzaggend door het stationnetje heen.
Voor de roofvogelshow zijn we te laat. Of te vroeg.
Om 11:00 was er een show en de volgende is pas om 15:00.
Nou, dat duurt ons te lang en gaan we niet op wachten.
Omdat de kabelbaan net gestopt is, en pas om 14:00 weer gaat,lopen we te voet naar het middestation, tegen de tijd dat we dan daar zijn is het alweer twee uur en kunnen we weer verder met het gondeltje.
Een uurtje lopen dus dat valt wel mee.
Bij de auto aangekomen kijken we weer in ons boekje ( ja, ja, ons magisch boekje die we absoluut niet kunnen missen), en rijden we richting Dienten.
Wat is dat een prachtige route.
De weg is net nieuw geasfalteerd. We rijden tussen twee bergmassieven, met een stromend beekje langs ons.
Echt geweldig. Bij Dienten aangekomen, komen we er achter dat de sesselbaan die we wilde nemen alleen maar op vrijdag en zondag gaat. Das nou jammer.Want het is Woensdag.
Maar we zijn ook net langs een heel leuk restaurantje gereden en gaan daar dan maar lekker eten.
Het heet hotel Hochkönig en we gaan daar in de tuin zitten.
Het zonnetje breekt door en het is heerlijk vertoeven.
Na een ijsje gaan we weer op weg richting huis
.http://www.hotel-hochkoenig.at/

De Grosglockner

Marco en ik zijn vroeg wakker.rond half acht.
We kleden ons aan en lopen naar het bakkertje om semmlen te halen
Wat is dat heerlijk, zo s'morgens vroeg, alles ruikt dan zo lekker, iedereen die je tegenkomt is vriendelijk.
"Grüss God!" groet iedereen.
Als we in ons appartementje zijn maken we de jongens wakker en gaan ontbijten.

We willen vandaag de Grossglockner gaan rijden.
Maar we rijden nu een keer tegen de klock in.
Vanuit Mittersill rijden we richting Lienz.
Een hele goede weg om te rijden.
Het is wel een tolweg, want je rijdt door de Felbentauer heen.
Als we Lienz inrijden is daar aan de rechterkant een hele mooie rodelbaan.
Ja, die kunnen we niet overslaan.De baan is splinternieuw.
Marco koopt de kaartjes en de jongens gaan naar boven.
Er zijn hier wel heel veel Italianen, dat valt ons op.
Het duurt even voordat ze naar beneden komen roetsjen.De baan is meer dat 2 km. lang.
Er wordt een foto van je gemaakt en je kunt zien hoe hard je naar beneden suist.
De jongens mogen nog een keertje met de rodelbaan.

We lopen ook nog even het centrum van Lienz door.
Zodra we in de Altstad komen, kan ik me toch iets herinneren van het stadje.
Leuke terrasjes, winkeltjes en ijssalons.
Lang willen we niet blijven want we moeten de Grossglockner nog rijden.

Wij rijden weer door en komen in Heiligenblut.
Daar eten we eerst een hapje want we willen niet misselijk worden onderweg van al die bochten.( Hè, Jan?)
Bij Heiligenblut begint ook de tour, we krijgen de tol.
Dank zij de salzburgerkaart hoeven we niet te betalen.

Wat wel jammer is, is dat er een laag bewolking hangt die de toppen van de bergen verbergen.
In de auto hebben we een metertje die aangeeft hoeveel km. je nog kunt rijden.
Die gaat ineens heel snel naar beneden.
Hij  geeft aan dat we nog 170 km kunnen rijden met de benzine die we nog hebben.
Maar het gaat echt heel rap naar beneden.
"of ik de airco niet aan heb staan", vraagt Marco. Ja logische opmerking, maar nee,die staat niet aan.
We rijden nog wel de Franz Johann weg in.
Maar we durven niet verder.
De teller geeft nog 120 km aan,en we zien dat de weg voor ons alleen maar stijgt.
We rijden daarom maar terug, en rijden verder de route af.
Wat ons opvalt is dat er nergens geen sneeuw ligt.
We hebben 'm allebei nu al twee keer gereden, en toen lag er overal nog sneeuw.
Maar nu, één kleine gletjerwand waar nog sneeuw ligt, dat is alles.
Zelfs de toppen(wat je er van kunt zien) zijn helemaal kaal.
Is dit dan toch het gevolg van de opwarming van de aarde, of de schuld van de vele regen?
We weten het niet, jammer is het wel, als je al die bergen ziet die eigenlijk besneeuwd moeten zijn.

De bochten worden langzamerhand minder scherp, en we zijn al behoorlijk gedaald.
En wat blijk, verdulleme, de km stand begint weer te stijgen. Op den duur hebben we weer meer als drie honderd km te gaan.
Die stomme board computers, je kunt er ook nooit van op aan.........

De Krimmler watervallen

Vandaag zijn we van plan om naar de Wildkogelbaan in Neukirchen te gaan.
We zijn aardig op tijd. Dat kunnen we niet elke dag zeggen. Uitslapen is er deze vakantie zeker bij, vooral bij de jongens.


We gaan naar boven met een gondeltje.
Wat heel jammer is, is dat de bewolking behoorlijk laag hangt.
Het onderste gedeelte van de berg is goed te zien maar de toppen hangen in de mist.
Omdat we boven op de top staan hebben we twee keer uitzicht.
Aan de ene kant zie je het uitgestrekte dal waar ons dorp ook in ligt en tegen de Grosvenediger en aan de andere kant van de top licht de Kitzbühel alpen.
We drinken een lekker kopje koffie en wat fris en gaan dan toch alweer naar beneden.
Waar we even rekening mee moeten houden is dat de kabelbaan om het half uur stil staat.
Dus hij loopt één keer in het uur, een half uur en dat stopt ie weer.
Als ik aan de juffrouw vraag waarom dit is, weet ze me dat niet echt te vertellen.
"Jah, das ist ja gewön so, keine besonerte reden".
Nou, we hebben het nu al vaker meegemaakt.
Lunchpauzes komen vaker voor, dat is zo tussen 12:00 en 14:00.
Onze redenering en conclusie: energiebesparing.

Ik vind het nog te vroeg om naar huis te gaan en kan Marco overtuigen om door te rijden naar de Krimmler watervallen.
We zijn toch al aardig die kant in.
Als we daar aankomen kunnen we parkeren bij p 1,2,3,4 of 5
"Nou, in onze tijd......".
Ja, toen waren er niet zoveel parkeerplaatsen,was het ook wel toeristisch, maar zoals het nu was...
poeh,poeh.
                                      Wat een mensenmassa.
Maar goed, we sluiten aan bij die massa en lopen naar boven.

Het blijft imposant, al dat water dat naar beneden dendert.
We komen boven aan, althans, op de helft, en willen daar wat eten.
Er is alleen nog een tafeltje pal in de zon, de parasol mocht niet omhoog van de waard  i.v.m. de harde wind, dus drinken we alleen maar wat en lopen dan weer naar beneden.

Je kunt nog verder omhoog, maar dan bent je nog wel even bezig.
We kunnen Marco overhalen om toch maar terug naar beneden te lopen.
( Gelukkig, ik vond het wel welletjes)
En dus.....met de hele meute weer terug naar beneden.

Als we weer richting het dorp rijden nemen we wat boodschappen mee.
Vanavond wordt er lekker thuis gekookt.
Aan Marco dit keer de eer.
Alles heeft goed gesmaakt.