De Krimmler watervallen

Vandaag zijn we van plan om naar de Wildkogelbaan in Neukirchen te gaan.
We zijn aardig op tijd. Dat kunnen we niet elke dag zeggen. Uitslapen is er deze vakantie zeker bij, vooral bij de jongens.


We gaan naar boven met een gondeltje.
Wat heel jammer is, is dat de bewolking behoorlijk laag hangt.
Het onderste gedeelte van de berg is goed te zien maar de toppen hangen in de mist.
Omdat we boven op de top staan hebben we twee keer uitzicht.
Aan de ene kant zie je het uitgestrekte dal waar ons dorp ook in ligt en tegen de Grosvenediger en aan de andere kant van de top licht de Kitzbühel alpen.
We drinken een lekker kopje koffie en wat fris en gaan dan toch alweer naar beneden.
Waar we even rekening mee moeten houden is dat de kabelbaan om het half uur stil staat.
Dus hij loopt één keer in het uur, een half uur en dat stopt ie weer.
Als ik aan de juffrouw vraag waarom dit is, weet ze me dat niet echt te vertellen.
"Jah, das ist ja gewön so, keine besonerte reden".
Nou, we hebben het nu al vaker meegemaakt.
Lunchpauzes komen vaker voor, dat is zo tussen 12:00 en 14:00.
Onze redenering en conclusie: energiebesparing.

Ik vind het nog te vroeg om naar huis te gaan en kan Marco overtuigen om door te rijden naar de Krimmler watervallen.
We zijn toch al aardig die kant in.
Als we daar aankomen kunnen we parkeren bij p 1,2,3,4 of 5
"Nou, in onze tijd......".
Ja, toen waren er niet zoveel parkeerplaatsen,was het ook wel toeristisch, maar zoals het nu was...
poeh,poeh.
                                      Wat een mensenmassa.
Maar goed, we sluiten aan bij die massa en lopen naar boven.

Het blijft imposant, al dat water dat naar beneden dendert.
We komen boven aan, althans, op de helft, en willen daar wat eten.
Er is alleen nog een tafeltje pal in de zon, de parasol mocht niet omhoog van de waard  i.v.m. de harde wind, dus drinken we alleen maar wat en lopen dan weer naar beneden.

Je kunt nog verder omhoog, maar dan bent je nog wel even bezig.
We kunnen Marco overhalen om toch maar terug naar beneden te lopen.
( Gelukkig, ik vond het wel welletjes)
En dus.....met de hele meute weer terug naar beneden.

Als we weer richting het dorp rijden nemen we wat boodschappen mee.
Vanavond wordt er lekker thuis gekookt.
Aan Marco dit keer de eer.
Alles heeft goed gesmaakt.